مارکر TCRα/β: شناسایی سلول‌های T و نقش در افتراق زیرگروه‌های لنفوسیتی TCRα/β، که مخفف T Cell Receptor α/β است، یک گیرنده سطحی اختصاصی است که روی اکثر سلول‌های T بالغ بیان می‌شود. این گیرنده نقش کلیدی در شناسایی آنتی‌ژن‌ها از طریق تعامل با کمپلکس MHC دارد و در تنظیم پاسخ‌های ایمنی نقش اساسی ایفا می‌کند. نقش در تشخیص TCRα/β به‌عنوان
مارکر TCRγ/δ: شناسایی سلول‌های T غیرمتعارف و نقش در ایمنی ذاتی TCRγ/δ، که مخفف T Cell Receptor γ/δ است، یک گیرنده سطحی است که روی جمعیت کوچکی از سلول‌های T به نام سلول‌های T گاما/دلتا بیان می‌شود. این سلول‌ها برخلاف سلول‌های T متعارف که TCRα/β دارند، نقش مهمی در ایمنی ذاتی و پاسخ به عفونت‌های خاص ایفا می‌کنند. نقش در
مارکر MPO: شناسایی سلول‌های میلوئیدی و نقش در تشخیص لوسمی‌ها MPO، که مخفف مایلوپراکسیداز (Myeloperoxidase) است، یک آنزیم داخل سلولی است که به‌طور خاص در گرانول‌های اولیه نوتروفیل‌ها و مونوسیت‌ها یافت می‌شود. این مارکر در تولید رادیکال‌های آزاد برای از بین بردن پاتوژن‌ها نقش دارد و یکی از شاخص‌های کلیدی برای تمایز سلول‌های میلوئیدی در بدخیمی‌ها محسوب می‌شود. نقش در
مارکر CD79a: شناسایی سلول‌های B و نقش در بدخیمی‌های لنفوئیدی CD79a، که با نام Igα نیز شناخته می‌شود، یک پروتئین غشایی است که در تمامی مراحل تمایز سلول‌های B، از پیش‌سازهای اولیه تا سلول‌های B بالغ، بیان می‌شود. این مارکر بخشی از کمپلکس گیرنده آنتی‌بادی (BCR) است و نقش حیاتی در انتقال سیگنال‌های داخل سلولی پس از اتصال آنتی‌بادی به
مارکر CD7: شناسایی سلول‌های T و نقش در بدخیمی‌های لنفوسیتی CD7 یک پروتئین سطحی است که به‌طور اختصاصی روی سلول‌های T و سلول‌های پیش‌ساز لنفوئیدی بیان می‌شود. این مارکر نقش مهمی در سیگنال‌دهی داخل سلولی و تنظیم تعاملات بین سلول‌های ایمنی دارد. CD7 یکی از اولین مارکرهایی است که در طی تمایز سلول‌های T ظاهر می‌شود و به‌عنوان یک نشانگر
مارکر CD64: شناسایی مونوسیت‌ها و نقش در عفونت‌ها و اختلالات ایمنی CD64، که با نام گیرنده FcγRI نیز شناخته می‌شود، یک گیرنده با میل اتصال بالا برای ایمونوگلوبولین G (IgG) است که عمدتاً روی سطح مونوسیت‌ها، ماکروفاژها، و نوتروفیل‌ها بیان می‌شود. این مارکر نقش مهمی در تسهیل فاگوسیتوز و تنظیم پاسخ ایمنی دارد. نقش در تشخیص CD64 یکی از مارکرهای
مارکر CD61: شناسایی مگاکاریوسیت‌ها و پلاکت‌ها و نقش در اختلالات لخته‌سازی CD61، که با نام گلیکوپروتئین IIIa (GPIIIa) نیز شناخته می‌شود، بخشی از کمپلکس GPIIb/IIIa است و در سطح مگاکاریوسیت‌ها و پلاکت‌ها بیان می‌شود. این مارکر نقش اساسی در چسبندگی پلاکت‌ها به فیبرینوژن و تشکیل لخته ایفا می‌کند. نقش در تشخیص CD61 یکی از مارکرهای اصلی برای شناسایی و بررسی
مارکر CD42: شناسایی پلاکت‌ها و نقش در اختلالات لخته‌سازی CD42، که مجموعه‌ای از گلیکوپروتئین‌های سطح پلاکت شامل CD42a (GPIX)، CD42b (GPIbα)، CD42c (GPIbβ) و CD42d (GPV) را شامل می‌شود، یکی از مارکرهای کلیدی برای شناسایی پلاکت‌ها و بررسی عملکرد آن‌ها است. این مارکر در فرآیند چسبندگی پلاکت‌ها به دیواره عروق آسیب‌دیده و تشکیل لخته خونی نقش حیاتی دارد. نقش در
CD41، که با نام گلیکوپروتئین IIb (GPIIb) نیز شناخته می‌شود، یک پروتئین سطحی است که به‌طور اختصاصی روی پلاکت‌ها و مگاکاریوسیت‌ها بیان می‌شود. این مارکر به‌عنوان بخشی از کمپلکس GPIIb/IIIa نقش کلیدی در چسبندگی پلاکت‌ها و تشکیل لخته ایفا می‌کند. نقش در تشخیص CD41 یکی از مارکرهای اصلی در تشخیص اختلالات مرتبط با پلاکت‌ها است. در ترومبوسیتوپنی ایمنی، بررسی بیان
CD36: مارکری برای متابولیسم لیپید، چسبندگی سلولی، و نقش در بیماری‌های مزمن CD36، که با نام گیرنده کلاس B نوع 1 نیز شناخته می‌شود، یک پروتئین سطحی چندمنظوره است که در متابولیسم لیپید، چسبندگی سلولی، و سیگنال‌دهی سلولی نقش دارد. این مارکر در انواع مختلفی از سلول‌ها، از جمله مونوسیت‌ها، ماکروفاژها، پلاکت‌ها، سلول‌های اندوتلیال، و سلول‌های عضلانی صاف بیان می‌شود.