CD16: مارکری برای شناسایی سلول‌های کشنده طبیعی (NK) و مونوسیت‌ها CD16، که با نام گیرنده FcγRIII نیز شناخته می‌شود، یک گیرنده سطحی است که عمدتاً روی سلول‌های کشنده طبیعی (NK)، مونوسیت‌ها، نوتروفیل‌ها و برخی سلول‌های دندریتیک بیان می‌شود. این مارکر در تنظیم پاسخ‌های ایمنی، از جمله فعالیت سیتوتوکسیک وابسته به آنتی‌بادی (ADCC)، نقش مهمی دارد. نقش در تشخیص CD16 یکی
CD14: مارکری برای شناسایی مونوسیت‌ها و تنظیم پاسخ ایمنی CD14 یک گلیکوپروتئین سطحی است که عمدتاً روی مونوسیت‌ها و ماکروفاژها بیان می‌شود. این مارکر به‌عنوان یک گیرنده برای لیپوپلی‌ساکارید (LPS) عمل می‌کند و در شناسایی پاتوژن‌ها و فعال‌سازی پاسخ ایمنی ذاتی نقش دارد. CD14 علاوه بر فرم غشایی، به‌صورت محلول (sCD14) نیز در خون وجود دارد و در تنظیم پاسخ
CD138: مارکری برای شناسایی پلاسماسل‌ها و افتراق بیماری‌های پلاسماسل‌محور CD138، که با نام سینڈکان-1 (Syndecan-1) نیز شناخته می‌شود، یک پروتئین سطحی است که به‌طور خاص روی پلاسماسل‌ها و سلول‌های اپی‌تلیال بیان می‌شود. این مارکر نقش مهمی در چسبندگی سلولی، تنظیم میکروانواش‌های بافتی، و انتقال سیگنال‌های داخل سلولی ایفا می‌کند. CD138 یکی از مارکرهای کلیدی در تشخیص بیماری‌های مرتبط با پلاسماسل‌ها
CD10: مارکری کلیدی در شناسایی لنفوسیت‌های پیش‌ساز و نوتروفیل‌ها CD10، که به‌عنوان آنتی‌ژن نپریلایسین نیز شناخته می‌شود، یک متالوپروتئیناز سطحی است که در انواع مختلفی از سلول‌ها از جمله پیش‌سازهای لنفوسیتی B، سلول‌های فولیکولار دندریتیک، و نوتروفیل‌ها بیان می‌شود. این مارکر نقش مهمی در تنظیم میکروانواش‌های بافتی از طریق تخریب پپتیدهای زیست‌فعال دارد و به‌عنوان یک ابزار تشخیصی در بیماری‌های
CD10: مارکری کلیدی در شناسایی لنفوسیت‌های پیش‌ساز و نوتروفیل‌ها CD10، که به‌عنوان آنتی‌ژن نپریلایسین نیز شناخته می‌شود، یک متالوپروتئیناز سطحی است که در انواع مختلفی از سلول‌ها از جمله پیش‌سازهای لنفوسیتی B، سلول‌های فولیکولار دندریتیک، و نوتروفیل‌ها بیان می‌شود. این مارکر نقش مهمی در تنظیم میکروانواش‌های بافتی از طریق تخریب پپتیدهای زیست‌فعال دارد و به‌عنوان یک ابزار تشخیصی در بیماری‌های
HLA-DR: مارکری برای بررسی فعالیت ایمنی و تشخیص بیماری‌های مرتبط با سیستم ایمنی HLA-DR یکی از مولکول‌های کلاس II کمپلکس اصلی سازگاری بافتی (MHC-II) است که به‌طور اختصاصی روی سلول‌های ارائه‌دهنده آنتی‌ژن (APCs) شامل ماکروفاژها، سلول‌های دندریتیک، و لنفوسیت‌های B بیان می‌شود. این مولکول نقش حیاتی در ارائه آنتی‌ژن به سلول‌های T کمک‌کننده (CD4+ T cells) و تنظیم پاسخ ایمنی
CD33: مارکری برای سلول‌های میلوئید و هدفی برای درمان‌های لوکمی CD33 یک گلیکوپروتئین سطحی است که عمدتاً روی سلول‌های میلوئید و پیش‌سازهای آن‌ها بیان می‌شود. این مارکر در سلول‌های مونوسیتی، گرانولوسیتی و سلول‌های دندریتیک مشاهده می‌شود، اما در سلول‌های بنیادی خونساز و سلول‌های بالغ خونی بیان نمی‌شود. این ویژگی CD33 را به یک هدف مناسب برای شناسایی و درمان برخی
CD56: مارکری برای شناسایی سلول‌های کشنده طبیعی (NK) و برخی بیماری‌های بدخیم CD56 یک گلیکوپروتئین سطحی است که به‌طور عمده روی سلول‌های کشنده طبیعی (NK) و برخی سلول‌های T بیان می‌شود. این مارکر در چسبندگی سلولی و تنظیم تعاملات سلولی نقش دارد و اهمیت ویژه‌ای در مطالعه سیستم ایمنی ذاتی و بیماری‌های مرتبط با آن دارد. نقش در تشخیص CD56
CD20: مارکری کلیدی برای تشخیص و درمان بیماری‌های مرتبط با سلول‌های B CD20 یک پروتئین سطحی است که به‌طور خاص روی سلول‌های B بالغ و برخی پیش‌سازهای آن‌ها بیان می‌شود. این مارکر در فرایند فعال‌سازی و سیگنال‌دهی سلول‌های B نقش مهمی دارد و یکی از اهداف اصلی در تشخیص و درمان بیماری‌های خونی مرتبط با سلول‌های B است. کاربردهای تشخیصی
CD19: مارکری اختصاصی برای شناسایی و تحلیل سلول‌های B CD19 یک گلیکوپروتئین سطحی است که به‌طور اختصاصی روی سلول‌های B بیان می‌شود. این مارکر در تمام مراحل تمایز سلول‌های B، به‌جز سلول‌های پلاسما، حضور دارد و نقشی کلیدی در تنظیم سیگنال‌دهی سلول‌های B و بقای آن‌ها ایفا می‌کند. CD19 به‌عنوان یک مارکر اختصاصی، ابزار مهمی برای مطالعه بیماری‌های مرتبط با