Aspartate Aminotransferase

این تست بیشتر برای تشخیص و نظارت بر بیماری های کبدی، به ویژه بیماری هایی که منجر به تخریب سلول های کبدی می شوند کاربرد دارد. 

آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در غلظت های بالایی در کبد، قلب، ماهیچه های اسکلتی و کلیه یافت می شود. AST هم در سیتوپلاسم و هم در میتوکندری سلول ها وجود دارد. در مواردی که آسیب بافتی خفیف است، شکل غالب AST آزاد شده از سیتوپلاسم است. آسیب شدید بافت منجر به آزاد شدن بیشتر آنزیم میتوکندری می شود. سطوح بالای AST را می توان در مواردی مانند سکته قلبی، آسیب حاد سلول های کبدی، هپاتیت ویروسی و مسمومیت با تتراکلرید کربن یافت. افزایش خفیف تا متوسط AST در دیستروفی عضلانی، درماتومیوزیت، پانکراتیت حاد و آسیب های عضلانی له شده دیده می شود.

افزایش مقادیر آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در بیماری های کبدی پارانشیمی مشاهده می شود که با تخریب سلول های کبدی مشخص می شود. مقادیر معمولاً حداقل 10 برابر بیشتر از محدوده طبیعی هستند. سطوح ممکن است به مقادیر بالای 100 برابر حد مرجع بالا برسند، اگرچه اغلب 20 تا 50 برابر مقدار استاندارد مشاهده می شود. در هپاتیت عفونی و سایر شرایط التهابی مؤثر بر کبد، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) مشخصاً به اندازه یا بالاتر از AST است و نسبت ALT: AST که در حالت عادی و در شرایط دیگر کمتر از 1 است، بیشتر از یک واحد می شود. سطح AST معمولاً قبل از ظاهر شدن علائم و نشانه های بالینی بیماری افزایش می یابد. افزایش 5 تا 10 برابری AST و ALT در بیماران مبتلا به سرطان اولیه یا متاستاتیک کبد رخ می دهد که AST معمولاً بالاتر از ALT است، اما سطح آن اغلب در مراحل اولیه سرطان کبد طبیعی است. افزایش فعالیت ALT پایدارتر از فعالیت AST بوده و میتواند برای تفسیر اتفاقات گذشته کاربرد بیشتری داشته باشد. افزایش مقادیر AST ممکن است در اختلالاتی که بر قلب، عضله اسکلتی و کلیه تأثیر می گذارد نیز دیده شود. به عبارتی ALT اختصاصی کبد است اما AST در موارد دیگری نیز دیده میشود.

Males

0-11 months: not established

1-13 years: 8-60 U/L

> or =14 years: 8-48 U/L

Females

0-11 months: not established

1-13 years: 8-50 U/L

> or =14 years: 8-43 U/L

Tietz Textbook of Clinical Chemistry. Edited by CA Burtis, ER Ashwood. Philadelphia, WB Saunders Company, 1994