Chloride in Blood

تست کلراید برای ارزیابی وضعیت آب، الکترولیت و اسید-باز بدن مورد استفاده قرار میگیرد. 

کلرید آنیون اصلی در فضای آب خارج سلولی است. اهمیت فیزیولوژیکی آن در حفظ توزیع مناسب آب بدن، فشار اسمزی و تعادل نرمال آنیون-کاتیون در محفظه مایع خارج سلولی است.

کلرید در کم آبی، اسیدوز توبولار کلیوی (اسیدوز متابولیک هیپرکلرمی)، نارسایی حاد کلیه، اسیدوز متابولیک همراه با اسهال طولانی مدت و از دست دادن بی کربنات سدیم، دیابت بی مزه، عملکرد بیش از حد قشر آدرنال، مسمومیت با سالیسیلات، و با انفوزیون بسیار زیاد نمک ایزوتونیک افزایش می یابد. مصرف نمک در رژیم غذایی اسیدوز هیپرکلرمی ممکن است نشانه ای از آسیب شناسی شدید لوله های کلیوی باشد.

کلرید در هیدراتاسیون بیش از حد، اسیدوز مزمن تنفسی، نفریت از دست دادن نمک، آلکالوز متابولیک، نارسایی احتقانی قلب، بحران آدیسون، انواع خاصی از اسیدوز متابولیک، ترشح مداوم معده و استفراغ طولانی مدت، آلدوسترونیسم، مسمومیت با برومید و سندرم ترشح نامناسب هورمون ضد ادرار  کاهش می یابد. 

در افراد عادی، مقادیر کلرید سرم در طول روز کمی متفاوت است، اگرچه بعد از غذا کاهش جزئی به دلیل انحراف کلرید به تولید شیره معده وجود دارد.

1-17 years: 102-112 mmol/L

> or =18 years: 98-107 mmol/L

Tietz Textbook of Clinical Chemistry. Edited by CA Burtis, ER Ashwood. WB Saunders Company, Philadelphia, PA, 1994