مارکر cCD22: شناسایی سلول‌های B و نقش در بدخیمی‌های مرتبط
cCD22، که به CD22 سیتوپلاسمی اشاره دارد، یک مارکر داخل سلولی است که به‌طور خاص در مراحل اولیه تمایز سلول‌های B بیان می‌شود. این مارکر بخشی از خانواده ایمونوگلوبولین‌ها است و نقش مهمی در تنظیم سیگنال‌دهی گیرنده سلول‌های B (BCR) و بقای سلولی دارد.
نقش در تشخیص
cCD22 به‌عنوان یک مارکر کلیدی در شناسایی سلول‌های B نابالغ و افتراق آن‌ها از سایر سلول‌ها در فلوسایتومتری استفاده می‌شود. این مارکر در تشخیص بدخیمی‌های مرتبط با سلول‌های B، به‌ویژه لوسمی لنفوبلاستیک B (B-ALL) اهمیت دارد.
بررسی cCD22 همراه با سایر مارکرهای B مانند CD19، CD10، و CD79a به شناسایی دقیق‌تر زیرگروه‌های بیماری و افتراق آن از سایر اختلالات خونی کمک می‌کند. همچنین، بیان cCD22 در مراحل اولیه تمایز سلول‌های B، آن را به یک ابزار ارزشمند برای پایش حداقل بیماری باقی‌مانده (MRD) در بیماران تحت درمان تبدیل کرده است.
کاربردهای درمانی
CD22 به‌عنوان یک هدف درمانی در بدخیمی‌های مرتبط با سلول‌های B مورد استفاده قرار می‌گیرد. داروهایی مانند Inotuzumab Ozogamicin، که یک آنتی‌بادی مونوکلونال متصل به یک عامل سیتوتوکسیک است، برای درمان بیماران مبتلا به B-ALL استفاده می‌شوند. این داروها به CD22 متصل شده و از طریق القای مرگ سلولی، سلول‌های بدخیم را از بین می‌برند.
جمع‌بندی
مارکر cCD22 به دلیل نقش آن در شناسایی و طبقه‌بندی سلول‌های B نابالغ، اهمیت بالایی در تشخیص و درمان بیماری‌های بدخیم خونی دارد. کاربرد آن در پایش حداقل بیماری باقی‌مانده و طراحی درمان‌های هدفمند، این مارکر را به یکی از ابزارهای کلیدی در فلوسایتومتری و ایمونولوژی تبدیل کرده است.
