CD11c: مارکری برای شناسایی سلول‌های میلوئیدی و تنظیم ایمنی
CD11c یکی از اعضای خانواده اینتگرین‌ها است که عمدتاً روی سلول‌های میلوئیدی مانند مونوسیت‌ها، ماکروفاژها، و سلول‌های دندریتیک بیان می‌شود. این مارکر نقش مهمی در چسبندگی سلولی، مهاجرت سلول‌های ایمنی، و ارائه آنتی‌ژن ایفا می‌کند.
نقش در تشخیص
CD11c یکی از مارکرهای کلیدی برای شناسایی زیرگروه‌های خاصی از سلول‌های ایمنی است. این مارکر به‌ویژه در طبقه‌بندی لوسمی میلومونوسیتی حاد (AMML) و دیگر اختلالات مرتبط با مونوسیت‌ها اهمیت دارد. بیان بالای CD11c روی سلول‌های دندریتیک و مونوسیت‌ها می‌تواند به افتراق این سلول‌ها از سایر سلول‌های ایمنی کمک کند.
در بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید (RA) و لوپوس، بررسی بیان CD11c در سلول‌های دندریتیک می‌تواند اطلاعاتی درباره شدت التهاب و پاسخ ایمنی ارائه دهد. همچنین، CD11c در شناسایی سلول‌های ایمنی مرتبط با تومور (TAMs) نقش دارد و می‌تواند به درک نقش سیستم ایمنی در پیشرفت سرطان کمک کند.
کاربردهای تحقیقاتی
CD11c در تحقیقات مرتبط با پاسخ ایمنی و توسعه واکسن‌ها نقش مهمی دارد. به دلیل نقش آن در ارائه آنتی‌ژن، این مارکر در مطالعه مکانیسم‌های فعال‌سازی سلول‌های T توسط سلول‌های دندریتیک استفاده می‌شود. همچنین، برخی مطالعات نشان داده‌اند که CD11c ممکن است به‌عنوان یک هدف در درمان‌های ضدسرطان و ضدالتهابی استفاده شود.
جمع‌بندی
CD11c یک مارکر کلیدی برای شناسایی سلول‌های میلوئیدی و بررسی نقش آن‌ها در اختلالات ایمنی و التهابی است. اهمیت این مارکر در طبقه‌بندی بیماری‌های خونی و استفاده از آن در تحقیقات پیشرفته، CD11c را به یکی از ابزارهای ارزشمند در فلوسایتومتری و ایمونولوژی تبدیل کرده است.