قبل از شروع شیمی‌درمانی، پزشکان معمولاً چندین آزمایش خون را توصیه می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که بیمار برای درمان آماده است و هیچ شرایط پنهانی وجود ندارد که می‌تواند باعث عوارض جانبی شود. این آزمایش‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:
- CBC (Complete Blood Count): این آزمایش شمارش کامل سلول‌های خونی را انجام می‌دهد و شامل تعداد گلبول‌های سفید، گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها می‌باشد. این اطلاعات به پزشک کمک می‌کند تا مطمئن شود که بیمار از نظر خونی برای تحمل عوارض جانبی احتمالی شیمی‌درمانی آماده است.
- آزمایش کارکرد کلیه‌ها (Renal function tests): شیمی‌درمانی می‌تواند بر کلیه‌ها تأثیر بگذارد، بنابراین مهم است که سلامت کلیه‌ها قبل از شروع درمان بررسی شود. این آزمایش معمولاً شامل بررسی سطح کراتینین و BUN (Blood Urea Nitrogen) است.
- آزمایش کارکرد کبد (Liver function tests): این آزمایشات به ارزیابی وضعیت کبد کمک می‌کنند، که مهم است زیرا بسیاری از داروهای شیمی‌درمانی توسط کبد پردازش می‌شوند. آزمایش‌ها ممکن است شامل سطوح آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، بیلی روبین و آلکالین فسفاتاز باشند.
- Electrolytes and Blood Chemistry: آزمایشاتی که سطح الکترولیت‌ها و دیگر مواد شیمیایی خون مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم و گلوکز را بررسی می‌کنند. این اطلاعات می‌توانند به ارزیابی تعادل مایعات و وضعیت متابولیکی بیمار کمک کنند.
- Echocardiogram or MUGA Scan: برخی از داروهای شیمی‌درمانی می‌توانند بر قلب تأثیر بگذارند. اگر درمان شامل چنین داروهایی باشد، ممکن است آزمایش‌هایی برای بررسی عملکرد قلب توصیه شود.
پزشک معالج بر اساس وضعیت خاص هر بیمار و نوع شیمی‌درمانی که قرار است انجام شود، ممکن است آزمایش‌های دیگری نیز توصیه کند. این آزمایش‌ها کمک می‌کنند تا پزشکان بهترین تصمیمات درمانی را برای بیماران خود بگیرند.
