تست آلکالین فسفاتاز (Alkaline Phosphatase) آزمایشی است که برای سنجش میزان آنزیم آلکالین فسفاتاز در خون انجام میشود. این آنزیم به طور طبیعی در بدن یافت میشود، به ویژه در کبد، استخوانها و کلیهها. این آزمایش معمولاً برای تشخیص بیماریهای کبدی، اختلالات استخوانی و برخی مشکلات دیگر استفاده میشود. افزایش یا کاهش سطح آلکالین فسفاتاز میتواند نشان دهنده وجود مشکلات صحی مختلف باشد. به عنوان مثال، افزایش این آنزیم ممکن است به دلیل بیماریهای کبدی مانند هپاتیت یا انسداد مجاری صفراوی، و یا بیماریهایی که باعث تخریب استخوان میشوند، باشد. بنابراین، تفسیر نتایج این آزمایش معمولاً به اطلاعات بیشتری از بیمار و بررسیهای دیگر نیاز دارد تا علت دقیق تغییرات سطح آنزیم مشخص شود.
مقادیر مجاز Alkaline phosphatase
در این تست مقدار کلی آلکالین فسفاتاز در خون ارزیابی میشود و به منشا آن اهمیتی داده نمیشود. به این روش آلکالین فسفاتاز توامقادیر مرجع، یا حدود استاندارد در نتیجه تست آلکالین فسفاتاز به صورت زیر است :
در مردان:
محدوده سنی | مقدار مجاز Alkaline phosphatase |
0 تا 14 روز | 83-248 U/L |
15 روز تا 1 سال | 122-469 U/L |
1 تا 10 سال | 142-335 U/L |
10 تا 13 سال | 129-417 U/L |
13 تا 15 سال | 116-468 U/L |
15 تا 17 سال | 82-331 U/L |
17 تا 19 سال | 55-149 U/L |
بالاتر از 19 سال | 40-129 U/L |
در مردان:
محدوده سنی | مقدار مجاز Alkaline phosphatase |
0 تا 14 روز | 83-248 U/L |
15 روز تا 1 سال | 122-469 U/L |
1 تا 10 سال | 142-335 U/L |
10 تا 13 سال | 129-417 U/L |
13 تا 15 سال | 57-254 U/L |
15 تا 17 سال | 50-117 U/L |
17 تا 19 سال | 35-104 U/L |
بالاتر از 19 سال | 35-104 U/L |
مقادیر مجاز Alkaline phosphatase isoenzymes
ایزوآنزیمهای آلکالین فسفاتاز (ALP) نسخههای مختلفی از آنزیم آلکالین فسفاتاز هستند که در بخشهای مختلف بدن یافت میشوند و ساختار پروتئینی متفاوتی دارند. این ایزوآنزیمها عمدتاً در کبد، استخوان، کلیهها و روده تولید میشوند. تشخیص نوع خاصی از ایزوآنزیمهای ALP میتواند به پزشکان کمک کند تا علت دقیق بیماریها و اختلالات مختلف را تعیین کنند. به طور مثال:
- ایزوآنزیمهای استخوانی: افزایش در این ایزوآنزیمها میتواند نشان دهنده فعالیت بالای استخوانی باشد، مانند بیماری پاژه که در آن استخوانها به صورت غیرطبیعی تجدید ساختار مییابند.
- ایزوآنزیمهای کبدی: ایزوآنزیمهای آلکالین فسفاتاز که به عنوان ایزوآنزیمهای کبدی شناخته میشوند، عمدتاً در کبد تولید میشوند و در دو نوع اصلی وجود دارند: کبد 1 و کبد 2. این تفکیک به دلیل مشخصات بیوشیمیایی متفاوت این ایزوآنزیمها است. هر دو نوع به تشخیص و مدیریت بیماریهای کبدی کمک میکنند، اما ویژگیها و نقشهای متفاوتی دارند: ایزوآنزیم کبد 1 (L1): این نوع معمولاً با بیماریهای کبدی حاد مانند هپاتیت حاد یا سایر شرایطی که باعث تخریب سریع سلولهای کبدی میشوند، ارتباط دارد. افزایش مقادیر L1 در خون میتواند نشاندهنده آسیب حاد به کبد باشد. ایزوآنزیم کبد 2 (L2): این نوع اغلب در موقعیتهایی دیده میشود که انسداد مجاری صفراوی وجود دارد، مانند سنگهای صفراوی یا تومورهایی که مسیرهای صفراوی را مسدود میکنند. سطوح بالای L2 به خصوص ممکن است با انسداد صفراوی مرتبط باشد. افزایش این ایزوآنزیمها ممکن است به دلیل بیماریهای کبدی مانند هپاتیت، سیروز یا انسداد مجاری صفراوی باشد.
- ایزوآنزیمهای رودهای: این ایزوآنزیمها عمدتاً در روده تولید میشوند و معمولاً تحت تأثیر شرایط گوارشی قرار میگیرند.
- ایزوآنزیمهای جفتی: این نوع در دوران بارداری در جفت تولید میشود و میتواند در بررسی سلامت جفت و رشد جنین مفید باشد.
توانایی تفکیک این ایزوآنزیمها از یکدیگر از طریق آزمایشات خاص به پزشکان اجازه میدهد تا منشأ مشکلات مربوط به سطوح بالا یا پایین آلکالین فسفاتاز را بهتر شناسایی و درمان مناسبتری را ارائه دهند.
ایزو آنزیم کبد 1 یا L1
محدوده سنی | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به درصد | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به یونیت |
0 تا 6 سال | 5.1-49.0% | 7.0-112.7 IU/L |
7 تا 9 سال | 3.0-45.0% | 7.4-109.1 IU/L |
10 تا 13 سال | 2.9-46.3% | 7.8-87.6 IU/L |
14 تا 15 سال | 7.8-48.9% | 10.3-75.6 IU/L |
16 تا 18 سال | 14.9-50.5% | 13.7-78.5 IU/L |
19 سال به بالا | 27.8-76.3% | 16.2-70.2 IU/L |
ایزو آنزیم کبد2 یا L2
محدوده سنی | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به درصد | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به یونیت |
0 تا 6 سال | 2.9-13.7% | 3.0-41.5 IU/L |
7 تا 9 سال | 3.7-12.5% | 4.0-35.6 IU/L |
10 تا 13 سال | 2.9-22.3% | 3.3-37.8 IU/L |
14 تا 15 سال | 2.2-19.8% | 2.2-32.1 IU/L |
16 تا 18 سال | 1.9-12.5% | 1.4-19.7 IU/L |
19 سال به بالا | 0.0-8.0% | 0.0-5.8 IU/L |
ایزو آنزیم استخوان
محدوده سنی | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به درصد | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به یونیت |
0 تا 6 سال | 41.5-82.7% | 43.5-208.1 IU/L |
7 تا 9 سال | 39.9-85.8% | 41.0-258.3 IU/L |
10 تا 13 سال | 31.8-91.1% | 39.4-346.1 IU/L |
14 تا 15 سال | 30.6-85.4% | 36.4-320.5 IU/L |
16 تا 18 سال | 38.9-72.6% | 32.7-214.6 IU/L |
19 سال به بالا | 19.1-67.7% | 12.1-42.7 IU/L |
ایزو آنزیم روده ای
محدوده سنی | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به درصد | مقدار مرجع Alkaline phosphatase isoenzymes به یونیت |
0 تا 6 سال | 0.0-18.4% | 0.0-37.7 IU/L |
7 تا 9 سال | 0.0-18.3% | 0.0-45.6 IU/L |
10 تا 13 سال | 0.0-11.8% | 0.0-40.0 IU/L |
14 تا 15 سال | 0.0-8.2% | 0.0-26.4 IU/L |
16 تا 18 سال | 0.0-8.7% | 0.0-12.7 IU/L |
19 سال به بالا | 0.0-20.6% | 0.0-11.0 IU/L |
تفسیر تست Alkaline phosphatase
تفسیر تست آلکالین فسفاتاز (ALP) باید بر اساس موقعیتهای بالینی مختلف و با توجه به سایر یافتههای آزمایشگاهی و بالینی انجام شود. در اینجا نحوه تفسیر مقادیر مختلف ALP بر اساس بیماریهای مختلف آورده شده است:
- بیماریهای کبدی و مجاری صفراوی:
- افزایش بسیار زیاد ALP (تا 10 تا 12 برابر حد بالای نرمال) معمولاً در انسدادهای بیرون کبدی مانند سنگها یا سرطان سر پانکراس دیده میشود.
- افزایش کمتر ALP ممکن است در انسدادهای درون کبدی مشاهده شود.
- همزمانی افزایش ALP و گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) به احتمال زیاد نشاندهنده منشأ کبدی بالا بودن ALP است.
- بیماریهای استخوانی:
- در بیماری پاژه، به دلیل فعالیت بالای سلولهای استخوانساز (استئوبلاستها)، افزایش شدید سطح ALP (10 تا 25 برابر حد نرمال) مشاهده میشود.
- در اوستئومالاسیا، افزایش متوسط ALP دیده میشود، در حالی که در پوکی استخوان معمولاً سطوح ALP نرمال است.
- در راشیتیسم، سطح ALP ممکن است 2 تا 4 برابر حد نرمال باشد.
- در هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه و ثانویه، افزایش جزئی تا متوسط ALP ممکن است به دلیل درگیری استخوانی باشد.
- سطوح بسیار بالای ALP میتواند در سرطانهای استخوانی استئوژنیک مشاهده شود.
- دوران بارداری:
- افزایش ALP تا 2 تا 3 برابر حد نرمال ممکن است در سه ماهه سوم بارداری دیده شود، این افزایش به دلیل وجود ایزوآنزیم جفتی است.
- ایزوآنزیمهای خاص:
- افزایش ایزوآنزیمهای کبدی معمولاً در بیماریهای کبدی و مجاری صفراوی رخ میدهد.
- افزایش ایزوآنزیمهای استخوانی در بیماریهای استخوانی مانند بیماری پاژه و سرطانهای استخوانی مشاهده میشود.
- ایزوآنزیم رودهای میتواند در بیماران با سیروز و در افراد با گروه خونی O یا B که سکرتور هستند، افزایش یابد.
- ایزوآنزیم جفتی و ریگن ممکن است در بیماران سرطانی افزایش یابد.
به طور کلی، تفسیر دقیق تست ALP نیازمند بررسی دقیق سایر شواهد بالینی و آزمایشگاهی است تا علت واقعی افزایش یا کاهش سطح این آنزیم به درستی شناسایی شود.
مواردی که تست آلکالین فسفاتاز بدون زمینه بیماری بالا میرود
مواردی وجود دارند که ممکن است به طور موقت یا بلندمدت سطح آلکالین فسفاتاز (ALP) در خون به صورت کاذب و بدون وجود بیماری خاصی بالا رود. در اینجا به چند مورد اشاره میکنیم:
- دوران بارداری: به خصوص در سه ماهه سوم، سطح ALP ممکن است به دلیل افزایش ایزوآنزیم جفتی به طور طبیعی افزایش یابد، بدون اینکه نشانهای از بیماری باشد.
- رشد استخوانی در کودکان و نوجوانان: در دوران رشد، به خصوص در دوران بلوغ، سطح ALP ممکن است به دلیل فعالیت بالای استخوانی به طور طبیعی افزایش یابد.
- داروها: برخی داروها مانند آنتیبیوتیکها، داروهای ضد صرع، و هورمونهای مانند کنتراژنها میتوانند به طور موقت سطوح ALP را افزایش دهند.
- مصرف غذاهای خاص: مصرف برخی غذاهای دارای چربی بالا یا مصرف زیاد ویتامین D ممکن است سطح ALP را موقتاً افزایش دهد.
- شرایط نادر ژنتیکی: برخی از اختلالات ژنتیکی میتوانند منجر به بالا رفتن سطح ALP شوند بدون اینکه نشانگر بیماری باشند، مانند بیماری Paget بدون علائم.
- عملکرد غده تیروئید: هیپرتیروئیدیسم گاهی اوقات میتواند سطوح ALP را افزایش دهد.
این موارد نشان میدهند که تفسیر سطوح ALP نیازمند یک ارزیابی جامع بالینی و آزمایشگاهی است و نباید صرفاً بر اساس یک نتیجه آزمایش تفسیر شود. در صورتی که سطح ALP بالا رفته و دلیل مشخصی برای آن یافت نمیشود، پزشک ممکن است بررسیهای بیشتری را توصیه کند تا علت افزایش کاذب را مشخص کند.
چه مواردی ممکن است باعث کاهش آلکالین فسفاتاز بشود ؟
کمبود زینک: زینک برای فعالیت آنزیمی آلکالین فسفاتاز ضروری است. کمبود زینک میتواند منجر به کاهش فعالیت این آنزیم شود.
هیپوتیروئیدیسم: کم کاری تیروئید میتواند باعث کاهش سطح ALP شود، زیرا متابولیسم کلی بدن را کاهش میدهد و تأثیراتی بر روی سوخت و ساز استخوان دارد.
کم خونی شدید: در برخی موارد، کم خونی شدید میتواند باعث کاهش سطح ALP شود، به ویژه اگر به ندرت و با شدت زیاد باشد.
سوء تغذیه: عدم دریافت کافی مواد مغذی و ویتامینهای لازم میتواند به کاهش تولید آنزیمها و دیگر پروتئینهای بدن منجر شود.
بیماریهای ژنتیکی نادر: برخی از شرایط ژنتیکی نادر میتوانند باعث کاهش تولید ALP شوند، مانند هیپوفسفاتازیا، که یک اختلال ارثی است که در آن ALP در سطح بسیار پایین تولید میشود.
مسمومیت با منگنز: این حالت به ندرت دیده میشود، اما میتواند منجر به کاهش فعالیت آلکالین فسفاتاز شود.
آیا کاهش آلکالین فسفاتاز نگران کننده است ؟
کاهش آلکالین فسفاتاز (ALP) در خون بیشتر مواقع کمتر نگرانکننده است نسبت به افزایش آن، اما بسته به شرایط خاص و علائم همراه، میتواند نیاز به بررسی بیشتر داشته باشد. کاهش ALP به خودی خود نشاندهنده وضعیت خاصی نیست، اما ممکن است نشانهای از برخی مشکلات باشد. در صورت مشاهده سطوح پایین آلکالین فسفاتاز به طور غیرمعمول و همراه با سایر علائم یا نگرانیهای پزشکی، توصیه میشود که با پزشک مشورت شود تا بتوان علت اصلی را تشخیص داد و در صورت نیاز به درمان مناسب اقدام کرد. در بسیاری از موارد، کاهش ALP ممکن است نتیجهای از وضعیتهای بیخطر باشد، اما ارزیابی دقیق توسط پزشک میتواند به حفظ سلامت بیمار کمک کند.
تفاوت تست آلکالین فسفاتاز و آلکالین فسفاتاز ایزو آنزیم چیست ؟
تست آلکالین فسفاتاز (ALP) و آزمایش ایزوآنزیمهای آلکالین فسفاتاز دو روش مختلف برای ارزیابی فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در بدن هستند که هر یک اطلاعات خاصی را در مورد وضعیت سلامت فرد ارائه میدهند. در اینجا به تفاوتهای اصلی بین این دو تست پرداخته شده است:
تست آلکالین فسفاتاز (ALP) کل:
این تست سطح کلی آنزیم آلکالین فسفاتاز موجود در خون را اندازهگیری میکند.
ALP در نقاط مختلفی از بدن تولید میشود، از جمله کبد، استخوان، کلیهها، و روده.
این آزمایش به طور عمده برای تشخیص و نظارت بر بیماریهای کبدی و استخوانی استفاده میشود.
تست ALP کل میتواند به عنوان نشانگری کلی از وضعیت سلامتی به کار رود، اما قادر به تشخیص دقیق منشأ افزایش یا کاهش ALP نیست.
آزمایش ایزوآنزیمهای آلکالین فسفاتاز:
این آزمایش برای تعیین منشأ دقیق آلکالین فسفاتاز در خون انجام میشود، با تفکیک ایزوآنزیمهای مختلف.
ایزوآنزیمها نشانگر آنزیمهای مشابهی هستند که در بافتهای مختلف بدن تولید میشوند و ساختار پروتئینی ویژهای دارند.
تفکیک ایزوآنزیمها میتواند به تشخیص دقیقتر بیماریهایی کمک کند که به طور خاص بر بافتهایی مانند کبد یا استخوان تأثیر میگذارند.
این آزمایش به خصوص برای تعیین اینکه آیا افزایش ALP به دلیل بیماریهای کبدی، استخوانی یا دیگر علل است، مفید است.
مقدار مجاز آلکالین فسفاتاز در بدن چقدر است؟
مقادیر مرجع یا مقادیر مجاز آلکالین فسفاتاز در بدن در جداول بالا ارائه شده است. این مقدار در سنین مختلف و مردان و زنان متفاوت است.
رابطه آلکالین فسفاتاز ALK با تست AST چیست ؟
آلکالین فسفاتاز (ALK) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) دو آنزیم مختلف هستند که در آزمایشات خون برای ارزیابی وضعیت سلامتی بیماران استفاده میشوند، ولی کارکردها و اهمیت آنها در بدن متفاوت است.
در حالی که هر دو آنزیم میتوانند در بررسی بیماریهای کبدی استفاده شوند، رابطه مستقیمی بین سطوح آنها وجود ندارد. به عبارت دیگر، افزایش یا کاهش یکی لزوماً به معنای تغییر مشابه در دیگری نیست. برای مثال، افزایش ALK ممکن است ناشی از انسداد مجاری صفراوی باشد در حالی که AST ممکن است به دلیل آسیب به سلولهای کبدی افزایش یابد، و این دو شرایط ممکن است همزمان رخ ندهند.
در تشخیص بیماریها، پزشکان اغلب چندین آنزیم را همزمان اندازهگیری میکنند تا تصویر دقیقتری از وضعیت کبد و سایر ارگانها به دست آورند. تفسیر همزمان سطوح ALK، AST، و سایر آنزیمها مانند ALT و GGT به آنها کمک میکند تا منشأ و شدت بیماری را بهتر تشخیص دهند.