Panel for diagnosis Acute promyelocytic leukemia
CD45, CD33, HLA-DR, CD11b, CD15, CD13, CD16, CD34, CD38, CD117
لوسمی پرومیلوسیتی حاد (APL) که به عنوان یک زیرمجموعه خاص از لوسمی میلوئیدی حاد (AML) شناخته می‌شود، با ویژگی‌های سیتوژنتیک و مولکولی منحصر به فردی مشخص می‌شود، از جمله ترانسلوکیشن t(15;17)(q22;q12) که منجر به ایجاد ژن فیوژن PML/RARA می‌گردد. تشخیص APL به ویژه به دلیل گزینه‌های درمانی خاص و فوریت‌های پزشکی که این بیماری ایجاد می‌کند، حائز اهمیت است. پنل فلوسایتومتری برای تشخیص APL شامل مارکرهای زیر است:
CD45: آنتی‌ژن لکوسیتی مشترک، بر روی تقریباً تمام سلول‌های خونی بیان می‌شود و به عنوان یک مارکر پایه برای شناسایی سلول‌های لوکمیایی استفاده می‌شود.
CD33: یک مارکر سطحی مرتبط با سلول‌های میلوئیدی که در APL معمولاً مثبت است.
HLA-DR: این مارکر در بسیاری از انواع AML مثبت است، اما در APL معمولاً منفی یا ضعیف بیان می‌شود، که می‌تواند به تفکیک APL از سایر زیرگروه‌های AML کمک کند.
CD11b و CD15: مارکرهایی که می‌توانند در سلول‌های پرومیلوسیتیک APL بیان شوند و به تشخیص این بیماری کمک کنند.
CD13 و CD16: مارکرهای میلوئیدی که ممکن است در APL بیان شوند.
CD34: این مارکر که بر روی سلول‌های بنیادی و پیش‌سازهای هماتوپویتیک یافت می‌شود، در APL معمولاً منفی یا ضعیف مثبت است، که این ویژگی به تفکیک APL از سایر زیرگروه‌های AML با سطح بالایی از CD34 کمک می‌کند.
CD38 و CD117 (c-Kit): این مارکرها می‌توانند در تعدادی از سلول‌های APL بیان شوند و ممکن است در تشخیص و طبقه‌بندی APL مفید باشند.
پنل فلوسایتومتری، به همراه مطالعات سیتوژنتیک و مولکولی، برای تأیید تشخیص APL و راهنمایی استراتژی‌های درمانی مناسب مانند استفاده از اسید آل-ترانس رتینوئیک (ATRA) و آرسنیک تری‌اکسید (ATO)، که در درمان APL بسیار مؤثر هستند، اهمیت دارد. تشخیص دقیق APL به دلیل پیامدهای درمانی خاص و ضرورت درمان فوری برای جلوگیری از عوارض جدی مانند اختلالات انعقادی حاد، حیاتی است.
